Een truttenschudder met jarretelaandrijving ....

Daar staat hij onze Ford Ecosport met zijn zilveren kleur te glimmen in het TL licht van de parkeergarage. Ons vervoermiddel waarmee we de komende 14 dagen op slecht begaande gravelwegen op zoek gaan naar de wildste dieren. Eerst wel even driehonderd kilometer ofwel vijf uur afleggen naar onze eerste safarilodge dus hup die auto in en de snelweg op. 

Huh? Wat is dit? Ik druk op het gaspedaal maar er gebeurt niets. Nou ja niets...... laten we zeggen dat deze auto van nul naar honderd gaat in drie dagen. Bij ons thuis noemden ze dat een truttenschudder met jarretelaandrijving. Zucht .....dat wordt nog een lange rit. In het heuvelachtige landschap zakt de auto standaard dertig kilometer terug in snelheid. Best gevaarlijk op de snelwegen maar we doen het er mee en gelukkig komen we drie uur later bij onze eerste lodge. Tenminste ....dat dachten we. “Yes sir ....your lodge is five kilometers from here but unfortunately the road is closed” Of we een klein stukje van achtentwintig kilometer wilden omrijden. Bij de rotonde rechtdoor, bij de eerste asfaltweg links en die gaat dan weer over in gravel en ergens aan het einde moet het dan zijn. Rotonde check, asfaltweg check, overgang naar gravel check ......maar na vijfenvijftig kilometer toch maar bij een Zuid Afrikaanse boer aangebeld. Bleek de lodge nog maar drie kilometer van ons verwijderd. Achtentwintig bleek uiteindelijk achtenvijftig te zijn .....logisch ....zucht.....

Eenmaal aangekomen zijn we net op tijd voor de eerste gamedrive dus bagage aan de kant en hup de jeep van Marnus de ranger in. Onze ranger is een jongen van vijfentwintig met een ongelofelijke passie voor het Zuid Afrikaanse landschap en al haar wildlife. Er is niets wat hij niet weet en we hangen regelmatig aan zijn lippen voor de mooiste verhalen. Vlekkeloos weet hij nijlpaarden, olifanten, neushoorns, leeuwen maar ook parelhoenders en andere lokale vogels te spotten voor ons. 

We leven hier wel een bijzonder ritme. Om zes uur in de ochtend krijgen we een wake up call om een kwartier later opgehaald te worden met de jeep richting de receptie. De vijfhonderd meter daar naar toe mogen we niet zelf lopen aangezien we midden in het park zitten. Daar krijgen we een kop koffie en gaan we door het park in. Het samen wakker worden met de dieren in het park is een ervaring die bijna niet te omschrijven is. Je ruikt de geur van vers gras, voelt een zacht briesje, hoort dierengeluiden die je niet kunt thuis brengen, rijdt langs “fresh droppings”, speurt de sporen na en alles onder een oranje gloed van de zon die langzaam opkomt om plotseling met twee leeuwinnen oog in oog te staan die een lokale gnoe in twee delen verscheurd hebben en ieder een helft als bloederig ontbijt nuttigen. 

Na de gamedrive staat ons ontbijt klaar om daarna weer maar onze kamer gebracht te worden. Daar is geen WiFi dus het enige wat we daar kunnen is slapen. Om één uur worden we weer opgehaald voor de lunch om daarna rond half vier weer te vertrekken voor de tweede gamedrive. Om zeven uur staat dan weer ons diner klaar om na een stevige borrel weer terug gebracht te worden en aansluitend om negen uur weer in bed te liggen. Tja....om zes uur gaat de wekker weer! 

Morgen gaan we door naar Hazeview. Een plaatst waar door de vaak voorkomende mist het zicht troebel of ‘haze’ is. De Zuid-Afrikaaanse woorden zijn treffend en vaak ook zo grappig. We kunnen bijna alles wel verstaan maar het zelf spreken lukt nog niet. Het is mooi om die mannen te zien genieten van een echt avontuur zonder telefoon, YouTube, WiFi en alle andere gemakken. Natuurlijk werken ze hun socials bij als ze in de lodge WiFi hebben maar de smile op hun gezicht als ze op vijftien meter afstand staan van twee mannetjes leeuwen zal ik niet gauw meer vergeten. Blij dat ik gegaan ben, trots op mijn twee apen en heerlijk om hier te zijn. 

Op naar Hazeview, op naar het volgende avontuur. Wel met een slakkengangetje.....