Fuel for the soul .....

"We are closed" ..... de woorden van het meest onvriendelijke en ongastvrije gezicht wat ik in 25 jaar gastvrijheid gezien heb. "Check in is closed Sir".....Ik vond het al zo vreemd dat er geen passagiers bij check in D2-D12 stonden? 

De manager van ons hotel had ons verteld dat als wij om kwart voor acht s'avonds zouden vliegen we rond vier uur zouden moeten vertrekken; dan hadden we nog ruim tijd over. Het zou ongeveer twee uur rijden zijn volgens hem. Eigenlijk had ik natuurlijk beter moeten weten na drie weken Indonesië.... het werden uiteindelijk bijna drie uur! En ik had zelf ook niet goed gekeken want we vlogen om tien voor half acht in plaats van kwart voor acht. Wat het relaxte Balinese leven wel niet met je doet. 

'Check in closes fourty minutes before departure! Why are you so late?" De grond stewardess deed er nog maar even een schepje boven op om kwart voor zeven.... we waren vijf minuten te laat. Echt ...geloof mij......ik heb dit keer zo mijn best gedaan om op mijn lip te bijten.... aardig te zijn....en toen ik bijna smekend op mijn knieën lag ging ze toch maar even bellen, de schat....zucht. Het verlossende antwoord kwam niet, alleen het woord "pasports". Bij het overhandigen van de paspoorten wist ik dat het goed zou komen. De labels rolden uit de printer en de boardingpasses werden in de paspoorten gevouwen. 

We moesten natuurlijk alleen nog wel dwars door de veiligheidscontroles en langs de douane. Rennend op slippers dwars door de rij, hele groepen boze Japanners achter ons latend. De douane beambte kreeg niet eens de tijd om te begrijpen wat er aan de hand was of ik drukte hem al onze paspoorten in zijn handen. Slippers uit en rennen maar om er bij de gate uiteindelijk achter te komen dat...... het toestel een half uur vertraging heeft, wat op geen enkel bord vermeld was. Ach....het past wel bij onze Indonesische ervaringen van de afgelopen drie weken. Uiteindelijk zijn we zelfs met een uur vertraging in Kualu Lumpur aangekomen waar we (weer) moesten rennen voor onze aansluitende vlucht naar Amsterdam. Onze bagage heeft die korte overstap tijd niet gered dus die komt met een latere vlucht mee. Wat zat er eigenlijk ook al weer wél en wat niet in mijn backpack?? Eh......? 

Onze Indonesisch ervaringen zijn soms wel erg lachwekkend. Zo ook de door mij groots aangekondige Balinese bruiloft.... Bij de receptie lagen de sarongs en andere kledij al voor ons klaar. We werden keurig geholpen met de speciale knopen en vouwen. We zagen er prachtig uit, vonden wij en waren erg benieuwd wat er zou komen. Na een wandeling van drie minuten stonden we in het huis van de bruid Jenny en haar versgebakken echtgenoot. Ik moet zeggen, ze zagen er echt prachtig uit en gelukkig mochten we even met ze op de foto. Na ontvangst van een flesje sprite en een paar cashewnootjes moesten we op plastic stoeltjes gaan zitten. De aanwezigen waren druk aan het roken en dronken Arak, zeg maar de lokale schnaps. Al pratende met de lokale Indonesische jeugd (die dus een beetje Engels kon) vroeg ik maar eens wat de bedoeling van de avond was. Nou eigenlijk niets.....wisten ze mij te vertellen. De gehele ceremonie had in de morgen en vroege middag al plaats gevonden. We kregen in een partytent nog wat te eten en anderhalf uur later stonden we weer buiten! Dat was het...... Het eten is bij mij die avond helaas wel verkeerd gevallen waardoor ik de hele nacht aan het pendelen geweest ben tussen toilet en bed ....zucht... so far the special wedding. Of was het die schijtkoffie van de dag ervoor? 

De laatste dag hebben we als afsluiting weer gescooterd door de omgeving. Ik had nog even de scooter gesloopt op de laatste dag. Maar niets wat de lokale garage "Susan" niet kon oplossen. Rekening? Één hele euro! Joost mocht achterop bij Thomas dit keer en dat gaf mij een soort de gelegenheid al rijdend door het landschap afscheid te nemen van dit land. Een land waar diverse culturen hand in hand gaan, waar de mensen echt nog arm zijn, waar de natuur immens prachtig is maar waar die juist zo verwaarloosd wordt. We hebben onbaatzuchtige mensen ontmoet in een rijstveld en op geld beluste mensen in het vreselijke Kuta. Het land, de bevolking en de culturen hebben een diepe indruk gemaakt op mij. Fuel for the soul! 

En daar hebben wij, met zijn drieën op een geweldige manier van mogen genieten. Het was een heerlijke "andere", avontuurlijke vakantie die bij ons alle drie de smaak naar meer heeft aangewakkerd. Welk land kiezen we volgend jaar papa? Filipijnen, Vietnam, Laos of Myanmar? Dat is toch met een "Turkse Y" papa? Haha ... Griekse Y Joost .... heerlijke vent! 

Het was mooi om met mijn mannen op deze manier te reizen. We zijn nog closer geworden, we hebben vreselijk gelachen, zijn op de prachtigste plekken geweest en dingen gedaan die we nog nooit hebben gedaan maar vooral......herinneringen gemaakt! Nu zijn ze drie weken naar hun moeder .... dat is een pittige overgang. Geen schaterlach, geen spelletjes, geen geslaapwandel en geen boeren en scheten. Het is heel stil in huis .....Zij gaan nog even een weekje naar Valencia met hun moeder en ik ga maar weer eens flink aan de bak hier in NL. 

Mooi dat jullie met ons zijn meegereisd! Jullie reacties waren erg leuk om te lezen en dank ook voor de complimentjes over mijn schrijfstijl. Het is heerlijk voor mij om te schrijven. Zou ik vaker moeten doen....

Voor nu "Terima Kashi" en heel graag tot de volgende reis!